Deze vraag krijg ik helaas vaak gesteld: ‘Ik wil dood, wat moet ik nu doen?’. Je bent hier misschien terechtgekomen in de hoop concrete redenen te vinden om de donkere gedachten te overwinnen. Maar wees gerust, deze blog biedt een diepere duik in de complexe wereld van de emoties achter suïcidale gedachten. Ik begrijp namelijk zelf hoe het is om dat verlangen te voelen, om te lezen over waarom je door moet gaan, en toch onberoerd te blijven. Rationeel gezien begrijp je het allemaal, je kunt de woorden lezen en begrijpen, en je zou ze zelfs aan anderen kunnen doorgeven. Maar laten we eerlijk zijn, voor jou is het anders. Laten we samen dieper graven en proberen te begrijpen waarom deze strijd zo persoonlijk en uniek is.
“Ik wil dood, ik ben wanhopig”
Als je deze woorden leest, bevind je je wellicht in een diep dal van wanhoop. Emoties overspoelen je: verdriet, woede, eenzaamheid. Het is een warboel van gevoelens die door je lichaam razen. Je voelt je gekwetst, misschien haat je jezelf wel vanwege deze tumultueuze innerlijke wereld.
“Waarom ben ik zo anders? Kan ik niet gewoon ‘normaal’ zijn zoals anderen? Waarom lukt het me niet om deze duistere gevoelens te onderdrukken en gewoon te leven zoals iedereen?”
Op andere momenten is er niets. Een leegte die ik maar al te goed herken. Het is misschien wel erger dan verdrietig zijn. Het gevoel van totale leegte was voor mij een alarmerend signaal. Ik voelde me niet goed, maar ook niet echt slecht. Er was gewoon… niets. Wat normaal gesproken waarde had, werd steeds onbelangrijker. Ik gedroeg me onaardig tegenover vrienden, verwaarloosde school en werk, en verwaarloosde mezelf. Toch raakte me dat allemaal nauwelijks.
En als iemand dan eens terugdeed wat ik uitstraalde, bevestigde dat alleen maar mijn overtuiging: “Zie je wel, iedereen heeft een hekel aan me, het zou beter zijn als ik er niet meer was. Ik wil dood.” Zonder dat ik het besefte, nam ik al onbewust afscheid van de mensen om me heen.
“Ik wil dood.” Het is een strijd
Het leven voelde voor mij als een loodzware uitdaging, een dagelijkse strijd die ik leek te verliezen. Elke ochtend werd ik wakker en betreurde ik het feit dat ik nog steeds ademde. Ik voelde me schuldig omdat ik rondliep met een lichaam dat probeerde te overleven terwijl mijn gedachten hunkerden naar de dood. En in de wereld waren er zoveel mensen die juist worstelden met het omgekeerde scenario: een geest die vocht om te overleven in een lichaam dat langzaam stierf. Het schuldgevoel was soms bijna ondraaglijk, maar ik kon er niets aan veranderen. Kon ik maar ruilen, dacht ik soms.
Ik heb meerdere keren bewust voor het leven moeten kiezen in plaats van voor de dood. Toch bleef suïcidale gedachten altijd in de achtergrond sluimeren. Soms bood het nadenken over de dood een bizarre vorm van rust in tijden van extreme stress en spanning. Hierbij is het cruciale verschil tussen willen sterven en willen dat je huidige leven stopt iets wat je goed moet overdenken voordat je een definitieve keuze maakt.
Ik kan je niet beloven dat je ooit wakker zult worden met een perfect gevoel van geluk. Dat al je problemen als sneeuw voor de zon verdwenen zijn en dat je nooit meer verdrietig zult zijn. Ik kan dat niet beloven omdat het, naar mijn mening, niet de realiteit is. Er zullen ongetwijfeld dagen zijn waarop je je afvraagt waarom je dit allemaal doet. Dagen waarop je het liefst in bed blijft liggen en dagen die hoopvol beginnen maar uiteindelijk vol tegenslagen zitten, waardoor je huilend in bed eindigt.
Morgen is het (misschien) beter
Ik kan je verzekeren: er zullen dagen zijn waarop het leven wat lichter aanvoelt. Je benen lijken minder loodzwaar en het beklimmen van een trap put je niet direct uit. Een drankje doen met vrienden of vriendinnen voelt niet langer als een onoverkomelijke taak, maar eerder als een gezellige mogelijkheid. En soms, heel voorzichtig, begin je vooruit te kijken: “Wat als ik binnenkort eens een vakantie plan?” Je interesse in de mensen om je heen en de wereld om je heen begint terug te keren. Plotseling ruim je de was op zodra het droog is, zonder het dagenlang te laten liggen. Je vindt de energie om voor jezelf te koken, te eten en af te wassen.
Het zijn de kleine dingen waarin je ineens verandering kunt opmerken. Voor anderen lijken ze misschien klein of vanzelfsprekend, maar voor jou zijn het immense overwinningen. Hierin zie je dat het beter gaat. Dat er verbetering mogelijk is. Dat het echt kan. En dat is het mooie ervan. Misschien ligt er geen pot met goud aan het einde van de regenboog, maar door door te zetten, zul je uiteindelijk weer in staat zijn om de schoonheid van de regenboog zelf te zien. Dat is wellicht nog belangrijker en waardevoller. Maar je moet er wel zijn om het daadwerkelijk te ervaren. Blijf volhouden.
Snel en doeltreffend stress en zorgen verminderen?
In dit artikel heb je kunnen lezen wat je moet doen wanneer je rondloopt met de gedachte: ‘Ik wil dood’. Ben je op zoek naar een goede manier om op doeltreffende wijze stress en zorgen verminderen zodat je weer van het leven kunt gaan genieten? Meld je dan nu aan voor de Online Training: ‘Nooit meer Zorgen of Stress’. Deze online cursus geeft je het beste stappenplan om spanning in je leven los te laten. Het hoeft geen jaren te duren voordat je stressvrij kunt leven! Je wordt stap voor stap begeleid. Talloze cursisten zijn je voorgegaan. Ze hebben het plezier en ontspanning in hun leven weer teruggevonden!
